Prolog

'''Szkoda, że nie da się ot tak odróżnić,

ludzi wrażliwszych, od tych mniej wrażliwych.''

               - Ja też Cię kocham. - Zaśmiałam się cicho do słuchawki i wywróciłam z rozbawienia oczami. - Ale teraz muszę naprawdę kończyć.. - Westchnęłam cicho. - Mam klientów. Kocham cię i tęsknie, skarbie.  - Powiedziałam do słuchawki i szybko się rozłączyłam, widząc, że do kwiaciarni wchodzi nasz stały klient.

               Naprawdę nie mogłam rozszyfrować tego chłopaka. Był młody i wyglądał tak beztrosko, a pomimo to przychodził prawie codziennie i kupował jedną, czerwoną różę. Był miły i zawsze odpowiednio się do mnie zwracał. Niby zwykły facet, ale było w nim coś... wyjątkowego. Sama nie wiem co to było.

               Chłopak szarpnął za klamkę i wszedł do środka, uśmiechając się szeroko, ale jakoś tak smutno w moją stronę, mimo to odwzajemniłam uśmiech i zagryzłam wargę.

               - Dzień dobry, cześć i czołem! - Przywitał się, na co ja się cicho zaśmiałam. - Jak się pani dzisiaj miewa? - Uniósł brwi i podszedł do małej lady, gdzie stałam ja, tyle, że po drugiej stronie.

               - A dzień dobry. Bardzo dobrze, ale trochę się nie wyspałam, dzisiaj od rana jestem sama na zmianie. A ty jak się dzisiaj czujesz? - Chłopak jedynie machnął ręką i uśmiechnął się lekko. - To co zawsze? - Uniosłam brwi, przyglądając się blondynowi. 

               - O tak, bardzo proszę. - Odpowiedział szybko i pokiwał głową. Skinęłam głową i wyciągnęłam z wazonu najładniejszą, czerwoną różę jaką widziałam i mu ją podałam, najpierw odcinając nożykiem wszystkie kolce. Chłopak wyciągnął z tylnej kieszeni jasnych spodni portfel i już miał mi podać należną sumę, ale pokręciłam głową.

               - Skoro tak bardzo ją kochasz to na koszt firmy. - Puściłam mu oczko, a on jedynie uśmiechnął się smutno i pomimo wszystko położył na ladzie należne pieniądze. - Jak wolisz... - Wzruszyłam ramionami i odgarnęłam włosy za ucho.

               - Dziękuje. Do widzenia. - Uśmiechnął się szeroko w moją stronę, odszedł od lady i wyszedł z kwiaciarni pani Mayer. Pomachałam mu jedynie dłonią i oparłam się o blat, wzdychając cicho.

               Nurtowało mnie jedno pytanie. A mianowicie... Dlaczego ten chłopak tak rzadko się uśmiecha? Nie, jednak nie to pytanie mnie męczyło. Hm, może... Dlaczego ten uroczy blondyn uśmiecha się tak często, a tak smutno? Chciałabym mu pomóc. Tylko jeszcze nie wiem jak. Może powinnam się z nim zapoznać, a potem delikatnie zapytać czy wszystko gra? Z resztą, nie będę Wam teraz tego mówiła. Nie na to teraz czas. Ale spokojnie, to dopiero początek mojej historii. Ehem, przepraszam, naszej historii. A więc... zacznijmy od początku...

~*~

Witam w świecie Gabrielle i Niall'a. Mam nadzieję,

że Wam się spodoba. Bardzo proszę Was o wyrażenie

swojego zdania i opinii o tym prologu. Do zobaczenia

przy pierwszym rozdziale. Buziaki :) x